Мартаж чадамгүй зургаан сар минь баяртай

гээд хөөрхийг дөнгөж гараад байхад нь хөөж туугаад байхгүй юу.
За тэр ч яамай. Харин ойрдоо айхтар бороошиж байна даа. Багад нэг иймэрхүү бороотой өглөөгүүр зуслангийн байшингийнхаа довжоон дээр нүдээ нухлаад л сууж байдагсан. Үеийн минь нусгайчуул бүр үд дөхүүлж байж сэрнэ. Тэгж ганцаараа эрт сэрчихээд тэнэг Амараа, майжиг Цэцэгээ эднүүстэй хурдхан уулзаж тоглохсон гэхээс байж ядан тэчъяаддаг байж билээ. Тэгсэн хэрнээ нөгөөдүүлээ босч ирээд нээх муухай онгорхой шүд гарган малийхаар нь тоглох дур гутаад шууд усандаа явчихдаг байлаа. За за тэр багын явдал багадаа л байсан юм байгаа биз. Одоо бол одооны юмыг л ярья. Бүтэж байгаа юм ёстой нэг ч байдаггүй шүү. Гадаад паспорт авах гээд л хөөцөлдсөн, яасан? Уг нь яаралтайгаар нь захиалсан. Гэтэл тэнд чинь надаас өөр яарч байгаа амьтан алга. Иргэний бүртгэл мэдээллийн төвийн хямсгар, мантгар хүүхнүүдээс нэг юм лавлахаар л зад загнуулчихаад байх бололтой юм. Паспортоо гарах ёстой өдөр нь очоод, гарсан бол уу яагаа бол гэж асуухаар тэгж их цухалддаг "аварга"-ууд юм байх даа? Яараад байдаг, ядаж паспортоо бэлэн болсон үгүйг ч мэдэхгүй сууж байдаг. Өнөөдөр нэг очиж үзнэ дээ. Бас л баахан аашлуулах байх аа даа.
Үгүй ээ тэгээд, би өөрөө бас тэнгэргүй туучий юм л даа. Урагшгүй, үйлс нь хазайсан уранхай хувцастай туранхай залуу Улаанбаатарт ганцын зэрэг байна. Тэр нь хэн бэ гэж үү? Манай дээд айлын "мудак" Цэрэнбаатар. За худлаа худлаа, би л байхгүй юу. Хөөцөлдсөн ажил нь ч бүтэхгүй, хийх ажил ч олдохгүй... над шиг ийм амьтан цөөн л байгаасай билээ. Гэхдээ уул нь бол ч энд тэнд ажлын анкет бөглөхөөр ярилцлаганд дуудагдаад л байдаг л даа. Дипломын дүн лаг, анкетан дээрх зураг лаг, ажлын туршлага бас лаг болохоор ажил олгогчдыг "соронзон мэт татдаг" юм уул нь.
Тэгээд ярилцлаганд орно. Яриагаа хүртэл лаг намбалаг, төлөв төвшин хоолойгоор урсгахаа мартахгүй. Даанч нэг гайтай асуулт дандаа тавигддаг юм. "Ирээдүйн төлөвлөгөө чинь юу вэ?" гэдэг. Хэцүүхэн учраа. Анх нэг байгууллагын ажил олгогч сайхь асуултыг асуухаар нь хэтийн төлөвлөгөөгөө томоор хэлэх нь зүйтэй гэж сэтгээд "Аа би ирээдүйд Япон явж боловсролоо дээшлүүлнэ дээ" гээд л тавиад туучихсан. Хэрэндээ л догь харагдах гэсэн царай нь тэр. Тэгтэл ажил олгогч "Аан тийм үү? Бидэнд тогтвор суурьшилтай ажиллах хүн хэрэгтэй байна л даа" гэж авдаг юм. Амаа бариад л хоцорсон. Дараа нь өөр нэг байгууллагын ярицлаган дээр нөгөө асуултыг чинь бас л асууж байна. Би яахав, өмнө нь нэг алдсан хүн чинь юу гэж алдаагаа давтах вэ. "Хойшдоо юу хийх вэ гэж үү? Танай байгууллагад л тогтвортой ажиллана даа" гээд аваад хаячихсан. Ажил олгогч харин над руу жигтэйхэн гайхаж харсанаа, шаардлагатай бол холбоо барихаа амлаад гаргасан. Мэдээж яриагүй. "Яасан дураараа нөхөр вэ энэ чинь" гэж бодоо биз. Тэгээд гурав дахь албан газрынхаа үүдийг татаж байгаа юм. Ахиад л нөгөө асуулт чинь. Толгойд хэд хэдэн хувилбар байсан ч, ахиад буруу зөрүү хариулчихаж магадгүй гэж хаширлаад "Надад хэтийн төлөвлөгөө гэхээр юм юу ч байхгүй ээ" гээд эрсхэн өчсөн. Үр дүнг нь хэлэх шаардлага байна уу? Ойлгомжтой юм биш үү? Ай даа, яажшуухан нэг ажил төрөл олж хийнэ дээ. Ажилд нэг л орчихож гэмээнэ харин гарахгүй юм шүү. Захирал, дарга нарт нь гологдож хөөгдсөн ч гэсэн "Зарагдсан барааг буцаахгүй ээ" гээд сууж байхаа мэдэхтэйгээ.
Гэхдээ дандаа ч бас ийм бүтэлгүй явдлууд тохиолдоод байгаа юм биш л дээ. Сая гэхэд л би газраас бүхэл 175-тын мөнгөн дэвсгэрт оллоо. Азтай хэрэг шүү... За худлаа ярьсан юм аа, олоогүй. Гэхдээ багадаа, дээр үеийн сүртэй далбагар 25 төгрөг олж байсан юм шүү. Ихээ ховордсон мөнгөн тэмдэгт, он цаг улирах тусам үнэ цэнэ нь нэмэгдэнэ гэдэгт би итгэл дүүрэн байлаа. Санаандгүй олсон шигээ санамсаргүй алдчихсан даа тэгээд. За за ерөөсөө болих минь. Өөдрөг юм бичье гэхээр л өөрийн эрхгүй гутранги болоод явчих юм. Гуниглаж ядаж байхад энэ бороо бас юучив дээ.