Дүү сургуйлд оров.

Зээ дүү маань энэ намар сургуульд оров оо, зайлуул. Сурагч болсон эхний хэдэн өдрөөсөө л бүр нэг ямар ч моральгүй амьтан болох нь мэдэгдээд ирэв.

Цааш унших >>

Монголын нэг өдөр

Энэ блогспотын дотор бөөр өөрчлөгдөөд, хаана нь юу байгаа нь мэдэгдэхгүй ондоо болчихсон байна ш дээ, хүмүүс ээ!!!
Орж ирэлгүй удсан чинь оромжин дотроо төөрдөг байна л даа.

Цааш унших >>

Гуравдахийн бичлэг

Өглөө сэрээд "Ёох, толгой хагарах нь ээ. Өчигдөр цэргийн баярыг арай л хэтрүүлээд тэмдэглэчихэж" хэмээн үглэтэл өвөө тэндээс "Хүү минь юу л яриад байна даа? Аль хэзээний цэргийн баяр?" гэж гайхсан байртай асуух нь тэр. Би ч гэсэн гайхаж, "Өнөөдөр чинь 3-р сарын 19 биз дээ? 2007 оны?" хэмээн асуугаад өвөөгийн хариуг хүлээлгүй ханан дахь хуанлиг хартал 2012 оны 4 сарын 18 гэж байх нь тэр! Амьдралын минь сүүлийн 5 жил... бүхэл бүтэн 5 жил ой санамжаас минь ор мөргүй арчигдсан байлаа! Нөхцөл байдлыг бүрэн ойлгож чадалгүй толгой эргэн, би дэмий л байдаг чадлаараа Үгүйээээээээээээээээээээ!!! хэмээн орилж...

Цааш унших >>

Маартын наймнаас маний бага нас хүртэл.

За сайн байцгаана уу? Гээдэн Паазлын гэдэс дотор туйлын тааруу байгаа ч гэсэн иргэний зориг гарган ийнхүү бичлэг нэмж cууна аа. Маартын найман тэмдэглээд. Шалтаг олдохгүйдээ шал хамаагүй баяр хэсээд явсан юм биш ээ. Одоогийн охид хүүхнүүдийг олигтой сайхан баярлаж чадахгүй болов уу гэсэндээ зааж зөвлөх үүднээс зайлшгүй байлцсан хэрэг шүү дээ...

Цааш унших >>

Хараал идсэн... Хальтарч унасан...

Хийх юмгүй завтай байхдаа би ирээдүйн хүүхэддээ ямар нэр өгье дөө энэтэр гээд хэрэгтэй хэрэггүй зүйл бодож суудаг юм. "Эрэгтэй хүүхэд байвал тийм нэр, харин эмэгтэй бол тийм нэр өгнө. Харин энэ хоёрын аль нь ч биш байвал....... яалаа гэж тийм юм байх билээ, угаасаа хоёрхон хүйсийн л хүн байдаг юм чинь" гэхчлэн.

Цааш унших >>

Харийн нутаг давчдаад байна.

Интернэтгүй гурван долоо хонолоо шүү дээ, базарваань. Монгол хүний тэсвэр тэвчээр гэж мөн лут байгаа юм шүү. Паазл нь сайхан Сансараасаа нүүгээд ээ. Шал танихгүй газар хүрээд ирчихсэн чинь төрсөн нутгаа санаж бэтгэрээд, хуучин буурь руугаа хөлийн хурд мэдэн гүймээрчиг бодогдоод, тэгснээ гүйхээс илүү унаанд суугаад явбал амрыг тооцоолоод, янзын л юм болж байна. Энэ нэг амьтан тэсгэлгүй Сансараадаа гүйх вий дээ гэж бодоод гутал хувцсаа өөрөө өөрөөсөө нууж үзлээ. Даанч төрөлхийн сийрэг толгойтой юм болохоороо өнөөх гутал хувцсаа төд удалгүй нуусан газраасаа олоод гаргаад ирэх юм.

Цааш унших >>